આપણા દેશની કૃષિ પ્રધાન અર્થવ્યવસ્થામાં પશુપાલન એક પૂર્ણ સમયના વ્યવસાય તરીકે ઉપસી આવેલ છે. ભારતમાં ગાય વર્ગના પશુઓની સંખ્યા લગભગ ૧૯.૩ કરોડ અને ભેંસ વર્ગના પશુઓની સંખ્યા ૭.૦ કરોડ છે. આમ આપણો દેશ દૂધ ઉત્પાદનની દ્રષ્ટિએ વિશ્વમાં પ્રથમ સ્થાન ધરાવે છે. આપણા દેશમાં કુલ દૂધ ઉત્પાદનમાં ભેંસો પર ટકા, ગાયો ૪૫ ટકા અને ઘેટાં-બકરાંનો ૩ ટકા ફાળો રહેલ છે. આમ દેશમાં દૂધ ઉત્પાદનમાં ગાય તથા ભેંસ મોખરાનું સ્થાન ધરાવે છે. પશુ પાલન એ ગામડાઓમાં ખેતીનો પૂરક ધંધો તરીકે વ્યવસાય છે. આ ધંધો આજના સમયમાં ખાસ કરીને સીમાંત, નાના ખેડૂતો તેમજ જમીન વિહોણા મજૂરો માટે તેમની આજીવિકાનો મુખ્ય સાધન તરીકે ઉપસી રહ્યો છે.
પશુઆહાર અને પશુ માવજત પશુપાલનના મહત્ત્વના પાસાઓ છે. પશુ ઉત્પાદનમાં ૭૦ થી ૭૫% ખર્ચ પશુઓના ખોરાક પાછળ થાય છે. મોટા ભાગના પશુઓ (ગાય, ભેંસ, ઘેટા, બકરા) વાગોળતા પ્રાણીઓ હોવાથી ઘાસચારી તેમની કુદરતી આહાર છે. પશુ આહારમાં ખાણદાણ તેમજ સૂકા અને લીલા ચારાનો સમાવેશ થાય છે. ચોમાસાની શરૂઆત થતા વરસાદ પડતા જ કુમળું ઘાસ ઉગી નીકળે છે. ચોમાસામાં લીલો ચારો વધુ પ્રમાણમાં મળતો હોય પશુઓને વર્ષ દરમ્યાન લીલો ચારો પુરતા પ્રમાણમાં મળી રહે તેવું આયોજન કરવું જોઈએ.
પશુ આહારમાં લીલો ચારો ઘણી અગત્યતા ધરાવે છે અને તેના ફાયદાઓ અત્રે દર્શાવેલ છે
દરેક પુષ્ય જાનવરને શક્ય હોય તો દરરોજ ૨૦ થી ૨૫ કિ.ગ્રા. લીલો ચારો આપવો જોઈએ. આદર્શ ચારાની વાત કરીએ તો પુખ્ત વયના પશુને ધાન્ય વર્ગનો લીલો ચારો ૧૨ થી ૧૫ કિ.ગ્રા. અને કઠોળ વર્ગનો ચારો ૮ થી ૧૦ કિ.ગ્રા. મળી રહે તે ખાસ જરૂરી છે. તેમ છતાં અછતની પરિસ્થિતિમાં પશુની વિટામિન-એ ની જરૂરિયાત સંતોષવા પ્રતિ દિન ઓછામાં ઓછો કિ.ગ્રા. લીલો ચારો તો અવશ્ય આપવો જોઈએ.
ઘાસચારાની ઝેરી અસરથી બચવા કઈ સાવધાની રાખવી જોઈએ ?
પશુ આહારમાં મુખ્ય બે પ્રકાર છે.
ઘાસચારો મુખ્ય બે વર્ગમાં વહેંચી શકાય. લીલો ચારો અને સૂકો ચારો. ઘાસચારામાં રેસાનું પ્રમાણ ૧૮% જેટલું હોય છે. સૂકા ચારામાં પોષકતત્વો ઓછા અને રેસાનું પ્રમાણ વધારે હોય છે તેથી વધુ પ્રમાણમાં આપવાની જરૂરિયાત રહે છે. સામાન્ય રીતે જાનવરને તેના વજનના ૨.૫ ટકા જેટલો સૂકો પદાર્થ આપવો જરૂરી છે. ઘાસચારમામાં ઓછી પાચ્યતાવાળા ધરાવતા રેસાનું પ્રમાણ વધુ અને કુલ પાચ્ય તત્વનું પ્રમાણ ઓછું હોય છે. સૂકાચારાની સરખામણીએ લીલો ચારો જાનવરને વધુ ભાવે છે તેમજ સુપાચ્ય પણ હોય છે. લીલા ચારામાં વિટામિનો અને ખનીજ દ્રવ્યો વધુ હોય છે. તેમજ કેરોટીન નામનું તત્વ હોય છે. તેમાંથી જાનવરના શરીરમાં વિટામિન-એ પેદા થાય છે. લીલા ચારાને તડકે સૂકવવાથી કેરોટીનનો નાશ થાય છે.
લીલાચારા બે પ્રકારના હોય છે :
ધાન્ય ચારા કરતા કઠોળ વર્ગના ચારામાં પ્રોટીન અને ચૂનાનું પ્રમાણ વધે છે. આથી વિકાસ પામતા, સગર્ભા અને દુઝણા જાનવરોને કઠોળ ચારો આપવો જારૂરી છે. ધાન્ય ચારામાં કાર્બોદિત પદાર્થોનું પ્રમાણ વધુ હોવાથી કુલ પાશ્ચતત્વો વધુ પ્રમાણમાં હોય છે. આમ કઠોળ ચારો પ્રોટીન સભર અને ધાન્ય ચારો શક્તિ સભર હોય છે. પરંતુ એકલો કઠોળ ચારો ખવડાવવાથી જાનવરને આફરો ચડવાની શક્યતા હોવાથી કઠોળ અને ધાન્ય ચારો મિશ્ર કરી ખવડાવવો જરૂરી છે. લીલી કુણી કાચી જુવાર ખાવાથી જાનવરને મીણો ચડે છે કારણ કે તેમાં હાઈડ્રોસાઈનિક એસિડ નામનું ઝેર હોય છે. જેથી આવો ખોરાક ન ખાય અને જુવારને ફૂલ આવ્યા પછી કાપીને ખવડાવવો હિતાવહ છે. લીલા ચારામાં ૭૦ થી ૮૦ટકા જેટલું પાણી રહેલ છે એટલે ૧૦૦ કિ.ગ્રા. લીલા ચારામાંથી ૨૦ થી ૩૦ કિ.ગ્રા. જેટલું સૂકુ દ્રવ્ય જાનવરને મળે છે. તેથી એક કિ.ગ્રા. સૂકા ચારાની અવેજીમાં ૩ થી પ કિ.ગ્રા. લીલો ચારો આપવો જોઈએ.
જે ખાદ્યપદાર્થોમાં રેસાનું પ્રમાણ ૧૮ ટકાથી ઓછું અને પોષકતત્વનું પ્રમાણ ઊંચુ હોય તેને દાણ/ખાણ કહેવામાં આવે છે. મકાઈ, જુવાર, મકાઈ અને ઘઉંનું ભૂસ, તલ, અળસી, કપાસીયા, મગફળી વગેરેનો ખોળ, માંસનો ભૂકો, માછલીનો ભૂકો, કઠોળની ચુની તથા ડાંગરની કુશ્કી વગેરે ખાદ્યપદાર્થો દાણની વ્યાખ્યામાં આવે છે. જાનવરોનો કુદરતી ખોરાક ઘાસચારો છે. પરંતુ વૈજ્ઞાનિક સંવર્ધન અને ઉછેરથી દૂધાળ જાનવરોનું દૂધ ઉત્પાદન વધવાથી જાનવરોને પોષકતત્વો વધુ જથ્થામાં મળવા જોઈએ. આ પોષકતત્વો એકલા ઘાસચારાથી પુરા પાડી શકાતા નથી. આથી જાનવરોને ખાણદાણ ખવડાવવાની જરૂરિયાત ઊભી થાય છે. આમ, ખાણદાણએ જાનવરોનો મુખ્ય આહાર નથી પરંતુ પૂરક આહાર છે. ઘાસચારો આપ્યા પછી જાનવરોને જે પોષકતત્વોની જરૂરીયાત પૂરી કરવામાં ઉણપ રહે તેને પૂરી કરવા માટે ખાણદાણ ખવડાવવું જોઈએ.
જાન્યુઆરી-ર૦૧૭ વર્ષ: ૬૯ અંક: ૯ સળંગ અંક: ૮ર૫ કૃષિગોવિધા
કોલેજ ઓફ એગ્રીકલ્ચરલ ઇન્ફોર્મેશન ટેકનોલોજી , આણંદ
ફેરફાર કરાયાની છેલ્લી તારીખ : 5/20/2020